1990'A KADAR:

İletişim Teknikleri:

90'lı yılların başına kadar kullanılan iletişim tekniklerini ve araçlarını paylaşmak istiyorum. Elbette hatalı veya eksik hatırladığım hususlar olabilir, zira küçücük bir çocuktum.
1) Sabit Ev Telefonu: Cep telefonunu geçtim, tuşlu sabit telefonun bile olmadığı yıllar... Kendisi siyah, numaralar çevirmeli...  Bir numarayı yanlış mı çevirdiniz? Gitti emekleriniz.  En başta, yakın bir çevrede telefon hatlarının dağıtımının yapıldığı teknik bir yer vardır.  Hatırlarım, sokakta kulübemsi metal bir yapı... Buradan evlere kabloyla servis yapılırdı. Yani evin içinde ve dışında onlarca metre uzunluğunda siyah kablo... Ve telefon sesi seçmeniz de mümkün değil. "Zırrr... Zırrr..."... Ürpertici bir ses tonu. Ve "hatta girmek" kavramı vardı. Yani başka insanlar sizin telefon kablonuza ek kablo bağlar ve bedava konuşur. Sonrası mı? Yüklü bir telefon faturası. Hatta girmek kavramı bazı insanlar için de kurtarıcı olurdu. Uzun süreli ve gereksiz konuşmaların neticesinde gelen yüksek fatura var ya.. İşte, evin reisi köpürür  ve diğer bireyler "Hatta girilmiştir. Valla biz konuşmadık!" diye kendilerini savunma imkanı bulurlardı. Ve şehirlere göre telefon numaralarının uzun ya da kısa olması... Örnek: Memleketim Kahramanmaraş için 5, Adana için 6 ve İstanbul için 7 rakam... Örneğin babamın iş numarası 48623... Çocuk aklımla bu hususu garipserdim. Memleketimin hor görüldüğünü hissederdim. Neden benim memleketimde 6 ya da 7 rakamlı numaralar yoktu? Ezberimde kalan eski numaralar var: 20879, 48623, 41566, 53330, 21976, 61189, 21978, 44588...

2) Telgraf: Bugün var mı bilmiyorum, ama ilginç bir yöntemdi. Akşamın bir vaktinde ziliniz çalabilir ve resmi bir görevli size bir kağıt bırakabilirdi. Örnek: "Gelemedik. Hayırlı Olsun. Ahmet ve ailesi...". Telgraf yollayabilmek için resmi bir numara aranırdı. Yanlış hatırlamıyorsam, bir düğün için babam aramıştı ve düğüne yetiştirilmesini rica etmişti.
3 ve 4 devam edecek. Zira uykum geldi:) Karpostallar ve jetonlu umumi telefonlar...